Εύκολα – συνήθως – λέμε “δεν μου αρέσει” για κάτι που μπορεί μεν να έχουμε δοκιμάσει, όμως όχι πάντοτε στην καλύτερη εκδοχή του. Χτες, εδώ στο κτήμα Μάνεση, στο Διεθνές Φεστιβάλ Πορτοχελίου, η Claudia Galli και ο Grégory Moulin ανέτρεψαν κάθε προκατάληψη – μόνο εν μέρει δικαιολογημένη όπως αποδείχτηκε – που μπορεί να είχαμε απέναντι στο ειδικών απαιτήσεων είδος των γαλλικών Mélodies.
Με χαρακτηριστικά γαλλική φινέτσα, λεπτές αλλά ποτέ υποτονικές αποχρώσεις και βαθιά βιωματική απόδοση του περιεχομένου κάθε τραγουδιού, η Galli έφτιαξε μια πραγματικά ονειρική, ατμόσφαιρα, τόσο υποβλητική ώστε δεν νιώσαμε ποτέ την ανάγκη να χειροκροτήσουμε (όπως ήδη, βέβαια, μας είχαν προτρέψει οι δύο καλλιτέχνες).
Όλο αυτό βασίστηκε στο κατάλληλο σταθερό υπόβαθρο που δημιούργησε ο Moulin, πολύπειρος μουσικός εκγυμναστής της Όπερας του Παρισιού και της Ζυρίχης. Τους ευχαριστούμε από καρδιάς!
